De Sint-Martinuskerk is een Classicistische kerk met romaanse toren, gelegen op een met een boomgaard beplante heuvel even ten noorden van het dorpscentrum, en omringd door het ommuurde kerkhof.
De toren is veel ouder dan het schip van de kerk en dateert uit de vroege 12de eeuw. Hij werd gerestaureerd in 1650. Het schip van de kerk en het koor werden gebouwd in opdracht van deken Dael in 1728-1730 (sluitsteen portaal).
Langsheen de kerkhofmuur stroomt de Voer. De heuvel, waarop de toren zich bevindt, is kunstmatig: bij boringen ter plaatse kwam een circa 1 meter dikke puinlaag bovenop een brandlaag aan het licht. Een ouder gebouw ging dus de romaanse toren vooraf. Waarschijnlijk is dat gebouw afgebrand. Het kan een eerste houten kerk geweest zijn, de allereerste gebedsplaats van het dorp.
De overlevering wil dat door Karel de Grote een kapel zou zijn opgericht op deze plek, ter vervanging van een Romeins tempeltje. De kerken gewijd aan Sint-Martinus (van Tours) horen bij de oudste gebedsplaatsen van ons land.
